Listerians – Βάλε λίστα στη Λίστα!

  Κάθε χρόνο, όταν φτάνει η 17η Νοέμβρη, κάτι μέσα μας ξυπνάει. Λίγο σαν τσίμπημα, λίγο σαν χάδι. Είναι η μνήμη του Πολυτεχνείου. Μόνο που… δεν είναι απλώς μνήμη. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός, μια πελώρια ανάσα που περνάει από γενιά σε γενιά και μας ψιθυρίζει: “Μη μένεις αμέτοχος. Μην συνηθίζεις.” Κι ενώ η ιστορία γράφει για το 1973, η αλήθεια είναι αλλού: Το Πολυτεχνείο του Σήμερα υπάρχει. Και είναι παντού. Στους δρόμους, στο σπίτι, στη δουλειά, στο σχολείο, στο κινητό μας. Είναι οι άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά με μικρές και μεγάλες αδικίες. Είναι η σημερινή κοινωνική πραγματικότητα που συνεχώς μας δοκιμάζει. 🎓 Το Πολυτεχνείο ως σύμβολο ελευθερίας & γιατί σήμερα το χρειαζόμαστε ακόμα Η εξέγερση του ’73 δεν ήταν μόνο μια στιγμή αντίστασης απέναντι στη δικτατορία. Ήταν η απόδειξη πως όταν οι άνθρωποι ενώνονται, όταν δεν φοβούνται, μπορούν να αλλάξουν την πορεία των πραγμάτων. Αυτό το μήνυμα δεν είναι παλιό. Δεν είναι για μουσεία. Είναι για σήμερα. Για τώρα. Για μια κοινων...

 Η 28η Οκτωβρίου του 1940 ήταν η στιγμή που ένα μικρό έθνος ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στην Ιταλική εισβολή. Το ΟΧΙ δεν ήταν απλώς μια λέξη· ήταν μια πράξη συλλογικής αντίστασης, μια άρνηση στην υποταγή. Σήμερα, το ΟΧΙ δεν λέγεται στα χαρακώματα, αλλά στους διαδρόμους των νοσοκομείων, στις αίθουσες των δικαστηρίων, στις τάξεις, στους δρόμους και στα social media. Είναι οι μάχες που δεν μπήκαν στα σχολικά βιβλία — αλλά αξίζουν να γραφτούν στην ιστορία. 1. 🏥 Το ΟΧΙ των υγειονομικών στην εγκατάλειψη Όταν η πανδημία χτύπησε την πόρτα της Ελλάδας, οι γιατροί και οι νοσηλευτές βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή χωρίς θωράκιση. Με ελλείψεις σε προσωπικό, εξοπλισμό και ψυχολογική στήριξη, κράτησαν όρθιο ένα σύστημα που έμοιαζε έτοιμο να καταρρεύσει. Το ΟΧΙ τους δεν ήταν φωνές στα μικρόφωνα, αλλά βλέμματα πίσω από τις μάσκες, χέρια που δεν σταμάτησαν να φροντίζουν, καρδιές που χτυπούσαν για τους άλλους. Ακόμα και σήμερα, σε νοσοκομεία με ράντζα στους διαδρόμους και εξαντλητικά ωράρια, οι υγειο...